Bu aralar işlerim baya bi yoğun. Kendi işimi yapmaya
başladığımdan beri kafamı pek kaldıramaz oldum. Şanslıyım ki sevdiğim şeyler
yapıyorum ve keyfim yerinde.
Bi süredir sürekli Gürcistan’a gidiyorum. Ve bundan sonra da
görünen o ki belli aralıklarla gidiyor olacağım.
Ruhu olan değişik bir ülke. Ciddi anlamda yenilenmeye ve
maddi açıdan gelişmeye ihtiyaçları var. Coğrafi olarak yakınlığımız bazı hal ve
tavirlara da yansımış. Abartılı yardım etme isteği, işten kaytarma çabaları,
agresif yanları..vb. gibi birçok özellikleri bizi andırıyor, veya biz onları...Haliynen
futbol hastaları. Eski Tranzonsporlu Şota milli kahramana yakın bir konumda.
”Cool” olmasını bekleyebileceğiniz pazarlama departmanında çalışan biri, sırf
Şota Kasımpaşa’nın teknik direktörü diye, “heyooo kaşımpaşa kazandı” diye ciğerden
gelen bir coşkuyla koşarak yanıma geldiğini bilirim.
Tamam çok gelişmiş ve zengin bir yer değil ama mesela
dünyada şarap’ın üretildiği ilk ülke. Bu yüzden sayısız şarap türü ve markası
var. Hepsi de birbirinden güzel. Ayrıca birçok yazara sahipler, kültürel anlamda
şaşılacak derece de ileriler.
Müşterimiz olan şirket orada olduğumuz süre boyunca bize araç(lar) ve şoför tahsis etti. Surekli şube
gezmek zorunda olduğumuz için araba ile seyahat sıklığımız oldukça yoğundu,
halen de yoğun. Çalışanlar ile anlaşmakta, ülkede genel anlamda ingilizce bilme
düzeyinin düşük olmasından dolayı, oldukça zorlanıyorduk. Neyseki bizim şoför “Zura”
vardı. Ülke geneline göre gayet iyi bir ingilizceye sahip. Zamanında Paris’te
Gürcü konsolosun 6 sene şoförlüğünü yaptığı için ingilizce ve fransızcayı bir
şelikde öğrenmiş.
Bir gün bir şube ziyaretinde Zura her zamanki gibi ağırlama
geleneğine uygun olarak bize çay getirmek için mutfağa gitti. Başka kimse ile
ingilizce konuşamadığımdan bir ihtiyacım için bende arkasından gittim. Mutfakta
sigara içen şube çalışanları ile bir yandan sohbet ederken diğer yandan çayları
hazırlıyordu. Konuştukları konu sanırım müzik ile ilgiliydi. Bende detayını
sordum. Zura da bana “33A” adlı ünlü bir rock gurubunun ilk kurucularından
olduğunu ve Bas gitar çaldığını söyledi. Muhabbet bunun üzerine dönüyormuş. Grubu
duymadım ama ülkede ünlü olduğu belliydi. Çalışanlar ile çat-pat yaptığım
muhabbette onlarda grubu ve Zura’yı bildiklerini söylediler.
Küçük çaplı bir şok yaşadıktan sonra şube ile işimizi
bitirip tekrar arabaya bindik. Hemen toplama bir cd çıkardı ve favori grubu
olan Grand Funk Railroad dinlemeye başladık. Sonra Black Sabbath, Deep Purple,
ELP, King Crimson...diye devam etti. Konuştuğumuz konular bir anda ülkeyi
tanıma sorularından Mel Schacher, Ian
Gillan, Gary Thain’e...döndü. Şaka gibi.
Ertesi gün, 2006’da ölen, ülkenin dahi çocuğu olarak kabul
edilen, nam-ı diğer “Kral”, Irakli
Charkviani’nin müziği ile tanıştım. İlk fırsatta hemen Zura’ya sordum. Öğrendim
ki Charkviani ülkede oldukça saygı gören bir konumdaymış. Ayrıca öğrendim ki
Zura birkaç konserde onunla beraber de çalmış. Bu da başka bir şok oldu.
Neden hala müzik yapmıyor sorusunun cevabı anlayacağınız
üzere ekonomik nedenler. Ancak beste yapmaktan, eline gitar alıp
tıngırdatmaktan geri kalmıyor.
Gürcistan’a gitmeden önce “Acaba Iveria (Gürcülerin 70’lere
ait nadir gruplarından biridir) plağı bulabilir miyim?” diye düşünürken hiç
ummadığım şeyler buldum. Dönerken ev yapımı şarabımı ve vodka’mı da hediye
ederek geri yolladı bizi. Bir sonraki ziyaretimizde en yakın arkadaşı ve hala
33A’nın gitaristi olan arkadaşının stüdyosuna girip gitar-bas-davul takılalım
diye sözleştik. Kim bilir belki Iveria
çalarız...:)
http://www.youtube.com/watch?v=wP9jhsVt2Ak
