Adını ilk defa 1973 yılında Napoli’de ki festivalde duyuran
grup 1 sene sonra kendi adı ile 70’lerde ki ilk ve tek albümünü çıkarmıştır. Grup
Senfonik temellere sahip olsa da, albümlerinde bazı bölümler o günlerin İtalyan
müziğine göre sert olarak tanımlanabilir. Grup müziğinde heavy ve senfonik
ögeleri başarı ile birleştirmiş, kendine göre bir tarz geliştirmiştir. Tartışmasız
sert geçişleri en iyi yapan İtalyan gruptur.
Grubun ismi “Ticket to Hell” (Cehenneme Bilet) anlamına gelir. Arthur Brown
gibi Şeytan-Tanrı temaları işlenmese de şarkılarda genel anlamda ölüm, duygusallık,
hüzün ve isyan hakimdir. Bu atmosfer Canali’nin vokali ve Flüt geçişleri,
Giuseppe Cossa ve Giuseppe Banfi’nın klavye tonu, Marco Mainetti ‘nin sert tonlarda
kullandığı gitar ile tamamlanmaktadır. Canali ses tonu ile duygusallık –
hırçınlık arasında müthiş geçişler yaparak İtalyanca bilinmese dahi insanı
grubun bulunduğu ruh seviyesine kolayca
çıkarmaktadır.
Albümün en popüler şarkısı olan Confessione’nun sözleri Canali
tarafından yazılmıştır. Bir cinayetten bahseden şarkı keskin iniş çıkışlara
sahiptir. Gitar kullanımı ve Canali’nin sesi öne çıkan unsurlardır. Şarkının 2.
Yarısı gitar önderliğinde enstrümantal ve heavy sound hakimiyetindedir. “Una
Strana Regina”6 dakikalık bir şarkı olmasına rağmen kendi içinde birkaç
şarkıdan oluşmaktadır. Çok kişilikli bu şarkıda geçişler yine keskindir. Harika
bir piyano prelüdü ile başlayan müzik vokal eşliğinde bir anda hızlanmakta ve
sonra aynı hızda sürekli değişmektedir. Harika melodiler hava uçuşur. Bu şarkı
grubun ruh halini en güzel özetleyen şarkı olarak görülebilir. Depresif duygussallık ve isyan...”Il Navere”
nin de büyük bir farkı yoktur. Gel-gitlerin olduğu , gitar ile ayağı yere basan,
Canali ile uçan bir şarkıdır.
13 dakikalık “Lamico Suicida” bu albümün kesinlikle başyapıtıdır. Perde,
piyano-synth önderliğinde açılır Canali’nin muhteşem yorumu ile devam eder.
Grup yeterince ünlü olabilseydi ve sözler italyanca olmasaydı Canali’nin bu
şarkıdaki vokal performansı tüm
zamanların en iyileri arasında gösterilebilirdi. Şarkının konusu intihar eden
bir arkadaş ile ilgilidir ve doğal olarak müziğin travmatik olması
kaçınılmazdır. Daha derli toplu olan ilk yarıyı deneysellik ve enteresan
geçişlere sahip bir 2. Yarı takip eder.
Bu albümden sonra grup üretmeye devam etse de kısa süre
sonra dağılmış. Gün yüzüne çıkmayan, 1974-1975 yıllarına ait bu çalışmalar "Il tempo della semina" adında bir albüm olarak 1992 yılında basıldı. Grup elemanlarının birçoğu
dağıldıktan sonra müziğe devam etmemiş, farklı hayatlara yelken açmışlar. Claudio
Canali Lucca, Tuscany’de bir manastırda
keşiş olmayı seçmiştir.
Grup 2007’de tekrar bir araya gelmiş, 2009’da Tra I'assurdo e la ragione adında folk ezgilerin ağırlıkta olduğu bir albüm
yapmıştır.
Biglietto Per’l Inferno, sadece İtalyan değil tüm Senfonik Progressive
müzik dünyası için önemli gruplarından biridir. Müzikalite üst düzeydedir ve bu albüm tüm
müzikseverlerin uğraması ve görmesi gereken eşsiz bir diyardır.
