70’lerin İtalyasının en önemli çıktılarından biridir il
tempo della gioia..Grubun kendi adını taşıyan ilk albümünün ardından
çıkardıkları 2. ve maalesef son albümdür.
60’lar da yaşanan ekonomik kaos İtalya’da Rock müzik
altyapısı oluşamamasında önemli bir etmendi. Ancak 60’ların sonlarına doğru
özellikle konservatuar eğitimi almış gençlerin yenilik arayışı, yaptıkları müziğe
de yansımaya başladı. Aynı yıllarda bugün janra’ya kimliğini kazandıran gruplar
kurulmaya başlandı. Bu gruplar, İtalyan pop müziği olan musica leggera, 60
sonları dünyayı saran psychedelia ve beat ile kendi eğitimlerini bir havuzda
topladılar. Tabi progressive dünyasının o zaman ki merkezi olan İngiltere’den
de etkilendiklerini es geçmemek gerekir.
Quella Vechia Locanda, İtalyan Senfonik müziğin daha çok
jazz’a yakın tarafında durur. Onları bir fusion grubu olarak nitelendirmek
yanlış olmaz; sadece eksik olur. Klasik
eğitimli 6 gencin kurduğu grup İtalyan senfonik kültüründen etkilenmiş olsa da müziklerini daha da zenginleştirmişlerdir. Müzikalite
ve yaratıcılık konularında müzik dünyasında eşleri azdır. Adını saydığımız,
bildiğimiz, popüler olan çoğu grubun çok çok ötesindeler. İtalyan olmaları,
şarkıların popüler kültürden uzak olması, uzun pasajlar, iniş çıkışlar, sadece
2 albümlerinin olması ...vb. onları olmaları gereken yerden uzakta tutmuştur. Bu,
sadece onların değil, dönemin birçok grubunun ortak durumudur.
Müziklerinde keman ve piyano ön planda olsa da geniş bir enstrüman
envanterine (keman, gitar, bas, davul, klavye, flüt, saksafon) sahip olmaları zaten başarılı olduklar
yaratıcılık konusunda gruba zenginlik katmıştır. Şarkı ayırt etmeden sahip olunması gereken
aalbümün 4. Şarkısı “Un Giorno, Un Amico”
grubun müziğinin muhteşem bir özetidir. İniş-çıkışları, enstrüman kullanımı,
geçişler, müzikalite, vokal, yaratıcılık üst düzeydedir. Albümün depresif bir
tarafının da olduğunu belirtmek lazım; bir yerde okumuştum “Pastoral” belki
daha doğru bir kelime olacak grubu tanımlamak için...
Hep aynı duyguya kapılıyorum bu grubu dinleyince. Devamının gelmemiş olması
garip bir hüzün veriyor. Bir yandan da çok popüler olmasını da istemiyor
gibiyim. Herkesin bilmesi sanki değerlerini düşürecekmiş gibi...Belki sadece 2
albüm çıkarmaları, olası kötü bir 3. veya 4. albüm çıkarmalarını engelledi... Belki
de keyfi sadece bize kalmalı. Çok bencilce oldu bu...
Bu çelişkili duygularımı bir kenara bırakırsam her “müzik
sever” in edinmesi, bilmesi, öğrenmesi gereken bir gruptur Quella Vecchia
Locanda...Eğer daha dinlemediyseniz, ufkunuz çok genişleyecek buna emin olun.
Tercihen yanlız ve hiçbirşeyle uğraşmaz iken dinleyin onları...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder